زمستان عروس فصل هاست .جامه سفید برف برتن خشکیده طبیعت جای می گیرد و سوز و سرما برجان آدمی چون تازیانه ای فرود می آید.باز قدرت پروردگاربه گونه ای دیگررخ می نمایاند و دستان بنده شاکر به سمت اسمان گشوده می شود.   
    دانه های برف رقصان از آسمان فرودمی آیدوچون برزمین جای می گیردشکل دیگری می یابد . گرچه سرمای زمستان آدمی رابه زحمت می اندازد ، لیکن در میان برف راه رفتن لذتی وصف ناپذیر داردو سفیدی برف چشمان را خیره می کند.
وقتی بام خانه ها،شاخه های درختان ،نیکت های پارک،نرده های پل هاوحتی آسفالت خیابان ها از برف پوشیده می شود،منظره رویایی وخیال انگیزی شکل می گیرد پرنده خیال را به دور ست ها می برد.تماشای دانه های رقصان برف که از آسمان در حرکت اندبه قطار خیال ما سرعتی دوچنان می دهد.
کودکان از بارش برف به وجد می آیند.لذت درست کردن آدم برفی در دل زمستان سرگرمی دلنشین بزرگتر ها و کوچکترهاست.
باری زمستان نوید دهنده پایان سال و آغاز سالی دیگر است.هر روز از زمستان که ورق می خورد نوید گشودن کتاب سبز بهار،آواز پرندگان،صدای جویبارها،رویش دوباره گیاهان وجان گرفتن دوباره طبیعت را می دهد.